Model przywództwa partycypacyjnego Vroom i Yeton

Aby organizacja osiągnąć swoje cele, ważne jest, aby informacje dotarły we właściwym czasie do odpowiednich centrów, w których należy podjąć niezbędne decyzje. Podstawowymi decyzjami menedżera są to, kto musi zdecydować, jak decydować i w zależności od tego, co. Esencja podejmowania decyzji w sformułowaniu alternatywnych kursów oraz wybór między alternatywami po oceny jego skuteczności w celu osiągnięcia celów

On Model przywództwa partycypacyjnego Vroom i Yeton (1973) odnosi się do zachowań przywódczych i uczestnictwa w podejmowaniu decyzji. Z uznania, że ​​struktury zadania przedstawiają różne wymagania w rutynowych działaniach i działaniach niezwiązanych. Model, który jest normatywny i zapewnia sekwencyjny zestaw reguł, które zamierzają określić formę i ilość uczestnictwa w podejmowaniu decyzji, w zależności od różnych rodzajów sytuacji. Reprezentuje drzewo decyzyjne, które zawiera 8 nieprzewidzianych sytuacji i 5 alternatywnych stylów przywództwa.

DO. Założenia.

1. Zachowanie lidera musi być określone bez dwuznaczności.
2. Metoda przywództwa nie ma zastosowania do wszystkich sytuacji.
3. Najbardziej odpowiednią jednostką do analizy sytuacji jest szczególny problem, który należy rozwiązać i kontekst, w którym się pojawia.
4. Metoda przywództwa stosowana w sytuacji nie powinna ograniczać metody lub stylu stosowanego w innych. DO.
5. Istnieje pewna liczba dyskretnych procesów społecznych, za pomocą których problemy organizacyjne można rozwiązać, a procesy te różnią się pod względem potencjalnego uczestnictwa podwładnych w rozwiązywaniu problemów. Wybór może dokonać przywódcy.
6. Metody przywództwa różnią się w zależności od liczby podwładnych, na które dotknie sytuacja.

5 stylów przywództwa jest ustalanych zgodnie z stopniem uczestnictwa podwładnych i stosuje się zgodnie z sytuacją. W sytuacjach lider musi rozwiązać problem lub podjąć decyzję dla siebie, wykorzystując informacje dostępne w tym czasie.

W innych sytuacjach musi uzyskać niezbędne informacje od swoich podwładnych przed podjęciem decyzji o własnym rozwiązaniu problemu. Może się również zdarzyć, że lider konsultuje się z problemem indywidualnie ze swoimi podwładnymi i żąda swoich pomysłów, ale nie spełnia ich w celu studiowania problemu. Następnie podejmij decyzję, która może, ale nie musi odzwierciedlać sugestii podwładnych. W innych przypadkach lider konsultuje się z jego podwładnymi w grupach, uzyskując pomysły i sugestie. Następnie podejmuje decyzję, która może odzwierciedlać sugestie tych podwładnych.

Większy stopień uczestnictwa występuje, gdy lider konsultuje się z problemem ze swoimi podwładnymi jako grupa i razem generuje i ocenia alternatywy i próbuje osiągnąć porozumienie (konsensus) w sprawie sytuacji. Oprócz tego rodzaju Różniczne przywództwo W zależności od stopnia uczestnictwa podwładnych model zakłada różne alternatywy, które umożliwiają charakterystykę problemu sytuacji, która ma rozwiązać. W zależności od konkretnych nieprzewidzianych sytuacji lider może wybrać zachowanie przywódcze i stopień udziału drzewa decyzyjnego. Zmienne podczas ustanawiania alternatyw:

• stopień informacji o lidera, aby samodzielnie podjąć decyzję o wysokiej jakości,
• stopień doświadczenia lidera, aby samodzielnie podjąć decyzję o wysokiej jakości,
• stopień informacji, które wspólnie mają podwładne w celu wygenerowania wysokiej jakości decyzji,
• Struktura problemu,
• stopień akceptacji decyzji podwładnych, poprzednie prawdopodobieństwo, że autokratyczna decyzja lidera otrzymuje akceptację podwładnych,
• stopień motywacji podwładnych do osiągnięcia celów organizacyjnych wyraźnych w problemach,
• prawdopodobieństwo, że podwładni konfliktami różnic w swoich ulubionych rozwiązaniach.

Liderzy stosują metody partycypacyjne Gdy: Jakość decyzji jest ważna, ważne jest, aby podwładni zaakceptowali decyzję i jest mało prawdopodobne, aby stało się to, jeśli nie wolno im uczestniczyć w decyzji, możliwe jest założenie, że podwładni podwładni zwróci większą uwagę na cele grupy, które na własne preferencje. Badania przywódcze powinny koncentrować się raczej na sytuacji niż na osobie.

Dla vroom i Yeton Liderzy nie są sztywni, ale dostosuj swój styl do różnych sytuacji. Teorie awaryjne sugerują, że skuteczne przywództwo jest funkcją: miejsce zajmowane przez lidera w organizacji, rodzaj zadania do wykonania, atrybuty osobowości lidera i podwładnych, pewnej liczby czynników związanych z akceptacją i zależnością podwładnych w odniesieniu do przywódcy. Teorie awaryjne nadal są głównym paradygmatem, który dominuje w panoramie studiów przywódczych. Wraz z pozycjami krytycznymi pojawiły się alternatywne pozycje teoretyczne. Kilka badań wskazuje na potrzebę badania przyczyn zachowania lidera, a nie tylko jego skutków.

podejmowanie decyzji

Są one związane z rozwiązywaniem problemów. Modele koncepcyjne w podejmowaniu decyzji zostały opracowane z dwóch różnych perspektyw: Modele regulacyjne, Jak Należy podjąć decyzje i jakie warunki należy w nich spełnić. Zostały opracowane przez ekonomistów, analityków, matematyków. Zostawili całkowicie racjonalnego człowieka, który zbiega się z opisem jego „ekonomicznego człowieka” klasycznej teorii. Modele opisowe, Zamierzają symulować postępowanie decydentów w rodzajach problemów, do których stosuje się model. Opracowany przez psychologów.

Zaczynają od „człowieka administracyjnego”, który uwzględnia zjawiska empiryczne w podejmowaniu decyzji. „Człowiek gospodarczy” Model regulacyjny, który optymalizuje wybór decyzji. Decydent robi to Optymalne wybory W bardzo określonym i jasno określonym środowisku. Zakłada się, że człowiek ekonomiczny: jest całkowicie poinformowany, jest nieskończenie wrażliwy na zmiany w sytuacji, dokonuje całkowicie racjonalnych wyborów. Jego zachowanie zostało opisane przez: Poznaj całą odpowiednie alternatywy dla sytuacji. Teoria nie wyjaśnia, w jaki sposób uzyskane są alternatywy. Znać konsekwencje związane z każdą alternatywą, ta wiedza może być trzech rodzajów: w sytuacjach pewność, pełna i dokładna znajomość konsekwencji każdej alternatywy.

W sytuacjach ryzyko, Znać konsekwencje każdej alternatywy, które są dla siebie wyłączne, oraz prawdopodobieństwo wystąpienia każdego z nich. W sytuacjach niepewność, Znać konsekwencje, ale nie ich prawdopodobieństwa. Mają funkcję użyteczności, to znaczy preferencji święceń lub hierarchii między wszystkimi możliwymi, uporządkowanymi najmniejszymi konsekwencjami. Wybierz alternatywę, która prowadzi do preferowanej grupy konsekwencji, biorąc pod uwagę cechy sytuacji: W przypadku pewności alternatywa dla wyboru jest widoczna z pomieszczeń.

W przypadku ryzyka racjonalny wybór wskazuje alternatywę, dla której oczekiwana rekompensata jest większa, w zależności od prawdopodobieństwa przedstawionego przez każdą grupę konsekwencji. W przypadku niepewności całkowicie racjonalny wybór jest problematyczny, ale można zastosować zasady takie jak „minimalne ryzyko”., gdzie jest wybierane, które oferują „najgorszą grupę konsekwencji” lepiej niż te z innych. Model ten jest ustanowiony na trzech założeniach, które prawie nie są spełnione: wszystkie istotne alternatywy są przekazywane decydentowi. Wszystkie konsekwencje dla każdej alternatywy są znane. Racjonalny człowiek ma pełne zarządzanie porównywaniem oparte na przydatności dla wszystkich możliwych grup konsekwencji.

„Człowiek administracyjny”

Opisowy model podejmowania decyzji. Simon, jest jednym z krytyków modelu ekonomicznego mężczyzny, uważa, że ​​ludzie nie są tak racjonalni. Mężczyzna administracyjny podejmuje decyzje oparte na ograniczonej racjonalności, aktach i wartościach, zamiast optymalnych rozwiązań poszukiwane są satysfakcjonujące wyniki, przy wielu okazjach są przyjmowane we współpracy z innymi. Fakty i wartości przy podejmowaniu decyzji, Decyzje sugerują, wraz z kwestiami de facto, innymi wartościami wartościowymi. Odpowiedź na te pierwsze musi być w stanie określić empirycznie, a odpowiedź tego drugiego zależy od systemu wartości jednostki. Decyzje koncentrują się głównie na kwestiach faktycznych i innych w kwestiach wartościowych. Kiedy decyzje próbują określić ostatnie cele, Nazwiemy „oceny wartości”, Kiedy sugerują osiągnięcie takich celów, nazwiemy to „Oceny faktów”. Zachowanie jest finalistą, kieruje się celami do celów ogólnych i jest racjonalne przy wyborze alternatyw do wyboru jego celów. Racjonalność jest zainteresowana budową łańcuchów w średnim minucie i jest ograniczona w podejmowaniu decyzji według elementów wartościowych.

Ograniczona racjonalność, Racjonalność jest ograniczona przez cechy psychologiczne tematu. Pojemność przetwarzania informacji jest skończona i podejmowanie decyzji o tym stanie. W decyzjach temat, a nie znajomość wszystkich alternatyw, musi je odkryć poprzez wyszukiwanie. To wyszukiwanie jest stymulowane, gdy cele nie są osiągane i trwają, dopóki nie znajdzie wystarczającej alternatywy, aby osiągnąć cele. Podmiot musi być w stanie przewidzieć lub przewidzieć konsekwencje tej alternatywy i porównać ją z konsekwencją innych. Istnieją ograniczenia, które uniemożliwiają wyczerpującą znajomość wszystkich konsekwencji. Głównym kluczem w tej sprawie jest zdolność tematu, a ponieważ jest on ograniczony, teorie ograniczonej racjonalności opierają się na lokalizacji uwagi, zgodnie z którą podmiot nie wskazuje na optymalne rozwiązania, ale raczej to spojrzenie Dopóki nie znajdzie się satysfakcjonujących.

Zadowalające decyzje vs. Optymalne decyzje, Istnieją również ograniczenia z powodu braku zdolności do przetwarzania i obliczania wszystkich odpowiednich danych, aby osiągnąć wszystkie optymalne dane. Mężczyzna administracyjny kontynuuje proces wyszukiwania tylko dopóki nie znajdzie alternatywy, która spełnia minimum w stosunku do wartości, które próbuje osiągnąć; Po znalezieniu wyszukiwanie najprawdopodobniej przestanie. Optymalizacja użyteczności jest w czasie stała. Jeśli poszukiwanie akceptowalnej alternatywy nie powiodło się przez znaczący czas, decydent zmniejsza ustalone minimum akceptujące alternatywy odrzucone powyżej.

Pojęcie zadowalającej decyzji jest związane z poziomem aspiracji. Potrzeba teorii administracyjnej polega na tym, że istnieją ograniczenia dla ludzkiej racjonalności w praktyce i że granice te nie są statyczne, ale zależą od środowiska organizacyjnego, w którym odbywają się decyzje. Przybliżenie podobne do Simona to teoria inkrementalizmu sformułowana przez Braybrooke i Lindblom: decyzje są zwykle przyrostowe, zamiast oparte na zestawie wyraźnie ograniczonych celów od samego początku od początku.

Decydent przyjmuje częściowe decyzje, które próbują reagować na presję zewnętrzną. Nalegają na postępujące dostosowanie dopuszczalnych poziomów w oparciu o wyniki poprzednich decyzji. Wprowadza fakt, że wiele decyzji nie jest produktami działalności psychicznej i behawioralnej jednego przedmiotu, ale kilku.

Zbiorowe decyzje, Decyzja jest często, że zależy to od dwóch lub więcej osób, co jest trudnym do wyjaśnienia z teorii człowieka ekonomicznego. Różni członkowie mogą mieć różne minimum, aby zaakceptować alternatywę jako zadowalającą. Jednomyślna decyzja przeanalizuje alternatywy, dopóki nie znajdziemy takiej, która pozwoli na satysfakcję z minimalnych poziomów wszystkich członków. W większości decyzja rozważa alternatywy, dopóki nie znajdziemy takiej, która spełni minimalne oczekiwania większości członków.

Ten artykuł jest jedynie pouczający, w Psychology-Online nie mamy uprawnień do postawienia diagnozy ani zalecania leczenia. Zapraszamy do udostępnienia psychologa, aby leczyć Twoją konkretną sprawę.

Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Model przywództwa partycypacyjnego: Vroom i Yeton, Zalecamy wprowadzenie naszej kategorii psychologii społecznej i organizacji.